Art Auction Admin

Artist: Ryszard Winiarski

Lived: 1936 - 2006

Also known as: R Winiarski, R. Winiarski

Title: Series 2, 1973

Year: 1973

Dimensions: 30,0 x 30,0 x

Tools: acrylic

Surfaces: board, beaverboard

Provenance:

Warszawa, kolekcja prywatna

Description:

Już od wczesnego etapu artystycznej aktywności prace Ryszarda Winiarskiego budziły wielkie zainteresowanie krytyków sztuki. Jego obrazy w 1966 roku, gdy właśnie skończył 30 lat i otrzymał dyplom ukończenia studiów w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uzyskały Grand Prix na Sympozjum Artystów – Plastyków i Naukowców w Puławach. W roku 1969 w Musee Galliera w Paryżu Winiarski wspólnie z innymi artystami związanymi z Muzeum Sztuki w Łodzi (m.in. Katarzyną Kobro, Edwardem Krasińskim, Jerzym Nowosielskim) zaprezentował swoje prace na wystawie pt. „Nowoczesne malarstwo polskie. Źródła i poszukiwania”. Wystawa ta, przygotowana przez łódzkie muzeum, posiadała charakter problemowy i pokazywała wybrane zjawiska w okresie od formizmu po rok 1968. Wystawa spotkała się z entuzjastycznym odbiorem. Dzięki temu przedsięwzięciu zachodni świat artystyczny, kręgi kolekcjonerskie i krytycy sztuki mogli po raz pierwszy na taką skalę zapoznać się z twórczością trzydziestotrzyletniego wówczas Ryszarda Winiarskiego. Od tamtej pory zainteresowanie jego sztuką w Europie i na świecie rosło, czego dowodem był udział artysty w wiodących wystawach, jak Międzynarodowe Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971) czy Biennale w Sao Paulo (1969). Do niezwykle ważnych wydarzeń zaliczyć na pewno trzeba indywidualną wystawę, jaką w roku 1974 przygotował Ryszardowi Winiarskiemu w Mediolanie włoski kolekcjoner i marszand sztuki współczesnej Arturo Schwarz, założyciel legendarnej już Galleria Schwarz promującej twórczość m.in. Marcela Duchamp, Man Raya czy Jean Arp. Na indywidualną wystawę Arturo Schwarz osobiście wybrał kilkanaście prac Winiarskiego. Kompozycje składające się z biało czarnych kwadratów są znakiem rozpoznawczym twórczości artysty. Ich układ nie wynikał z intencji Winiarskiego, ale z systemów, które kreował, aby losowo zapełniać przestrzeń obrazu. Zmienną mógł być rzut monetą, kością, taśmy z maszyny do liczenia albo tablice matematyczne. Sam ten proces jest w sobie dziełem. Efekt końcowy jest jedynie tym, co po nim pozostaje. Początkowo obrazy, które powstawały, Winiarski nazywał „obszarami”, ponieważ to moment tworzenia miał dla artysty szczególne znaczenie, a nie same prace. Pragnął pokazać mechanizm działania przypadku, ograniczając swój udział artystyczny w dziele, do przygotowania algorytmów i posłusznego wykonywania ich wyników. Mimo iż powstające w sposób nietypowy i zaprzeczający tradycyjnym metodom malarskim, prace Winiarskiego noszą tak silne cechy indywidualności ich twórcy, że są bezbłędnie rozpoznawalne pod każdą szerokością geograficzną, a sam artysta już w latach 70. stał się – obok Fangora, Stażewskiego, Opałki i Abakanowicz – jednym z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych twórców polskich na świecie.

Verified Artist: Yes

Created: 23-04-2025 22:09